3,2,1… SPANK!

W tym wpisie spróbuję rozprawić się (po mojemu) ze spankiem. Po mojemu, ponieważ wokół spanku wyrósł wręcz przemysł – definicje, akcesoria, techniki, szkolenia, specjalistyczne strony, oddzielne działy na stronach z sex-filmami, a sam spank stał się dla niektórych oddzielną, samodzielną techniką seksualną… ja to widzę trochę inaczej. Ale o tym później. Najpierw krótki rys historyczny:

Spank to nic nowego…
Pierwsze wzmianki o tej technice znajdziemy już w Starożytności. XIII-to wieczną legendę o Arystotelesie i Filis (pierwowzorze dzisiejszych Domin) przywołał w swym dziele Leonardo da Vinci. Malowidła, freski i ryciny ilustrujące ujeżdżanego jak konia, bitego po tyłku największego filozofa do dziś zdobią sklepienia i ściany najznamienitszych świątyń i obiektów.

Sędziwy na ówczesne czasy, 40-to letni mędrzec i filozof Arystoteles ośmielił się zwrócić uwagę Aleksandrowi Wielkiemu, że ten zbyt dużo czasu i energii poświęca „uganianiu się za kobietami”, między innymi adorowaniu pięknej Filis. Ta uknuła z Aleksandrem spisek, że uwiedzie, zwabi i upokorzy filozofa. Okręciła go sobie wokół palca i pewnego wieczoru, na oczach przyglądającego się temu z ukrycia Aleksandra, dosiadła Arystotelesa niczym konia, poganiając go, ujeżdżając i dotkliwie klepiąc po zadzie… tak! Wielki filozof uległ kobiecie.
To chyba pierwsza uwieczniona w historii scena spanku i dominacji…

Niektórzy znają z autopsji…
Co prawda klapsy (potocznie bicie) dzieci, jest niemodne i szeroko tępione, to jednak spora część z Was odczuła na własnej skórze metody wychowawcze tzw. „twardej ręki”. Nie mówię tu o zwyrodniałej przemocy i biciu, ale energicznych klapsach, czy klasycznym laniu pasem „po wywiadówce”… Czymże to było, jak nie dominacją, dyscypliną i karą? Bezwględnym egzekwowaniem posłuszeństwa przez rodzica, mentora, stronę silniejszą, dominującą? Opiekuńczą, ale dyscyplinującą. Kochającą, ale brutalną. Co dziwne, niektórzy za tym tęsknią. Nie wnikajmy jednak w szczegóły ludzkiej psychiki…

Zdarza się, że otrzymuję maile z prośbą „czy mógłbym umówić się z Panią tylko na spank?”. Przyznam, że dla mnie to absurd… Dlatego podzielę się z Wami moją subiektywną opinią na ten temat:
Uważam, że spank NIE MOŻE stanowić odrębnej, wyrwanej z kontekstu, samodzielnej techniki.
Uważam, że spank to bardzo ciekawa technika, o ile daje przyjemność obu stronom.
Uważam, że spanker (uderzający) nie musi być sadystą, by czerpać z tego przyjemność.
Uważam, że spankee (otrzymujący razy) nie musi być masochistą, by czerpać z tego przyjemność.
Wszystko zagra, gdy obie strony odpadną, dadzą się ponieść emocjom, chwili, będą tego potrzebowały i chciały. Nie potrafiłabym wymierzyć 100 razów rózgą „za nic”…

Para namiętnych kochanków, uniesionych waniliowym romantycznym zbliżeniem potrafi nagle (!) wymierzyć sobie soczystego klapsa, bo… tak!
I żadne z nich nie wie, dlaczego. To są emocje. Odkrywają po czasie, że uderzający czerpie z tego przyjemność, a uderzany… nie mniejszą! Zauważają, że poprawia to ukrwienie skóry, przygotowuje ją na nowe bodźce, wzmaga podniecenie, przyśpiesza akcję serca, powoduje wyrzut dopaminy i adrenaliny, dodaje pikanterii, perwersji i wyuzdania całemu zbliżeniu… Dodatkowo kilka soczystych słów i tak samo soczystych klapsów sprowadzi do parteru największego macho, lub obudzi w księgowej perwersyjną dziwkę… Spróbujcie, polecam!
Ale zaraz!!! Czy ja mam to robić z moimi psami na sesji? Tak, ale na pewno nie z takich pobudek, jak opisane wyżej. Ja nie jestem od dawania przyjemności uległym, a od wymagania jej dla mnie lub brutalnego egzekwowania moich poleceń.

Ten pies miał pomalować mi paznokcie…. Wyszło nierówno. Za karę ja pomalowałam jemu, specjalnie krzywo, a za zmarnowany lakier dostał kilka razów skórzaną packą.

Czyż może być piękniejszy moment dla Dominy, gdy każe nieposłusznemu psu kleknąć, wypiąć się i pokornie przyjmować razy za źle wykonane zadanie? Upokorzony, bezbronny, wystawiony na ból i moją łaskę. Nie dość, że ma liczyć, to za każdy raz musi posłusznie podziękować.
Tu poszło chyba o niedokładnie wylizane szpilki…

Ten pies nie miał łatwej sesji. Nic mu nie szło. Był duży i niezdarny. Dał mi powód do niezadowolenia i wymierzenia kary . I nie obchodzi mnie, czy czerpał z tego przyjemność.. ja tak!

Na koniec, by temat ładnie zamknąć i zachęcić Was do komentowania, zamieszczam „spankową kamasutrę” – niestety nie pamiętam źródła. Która pozycja jest wg Was najlepsza i dlaczego?

I jeszcze raz podkreślę: dla mnie spank jako technika, to rewelacyjny dodatek do seksu dla pary, dla zatraconych w namiętności i pożądaniu kochanków… a Wy moje psiaki, dostaniecie po prostu… LANIE!